مدح امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام
دریــا دلـیــم و منت دریــا نمیــکشیـم خـمـخـانـه ایـم، منـّت میـنـا نـمـیکشیم تا قطره های اشک به دامن روانه است ما نـاز شـبـنـم سـحــری را نمیکـیشیم طوراست خلوت دل وسیناست سینه ام ما نـاز طـور و مـنـّت سیـنـا نمیکـشیم یک سینه ناله ایم ولی بی هوای دوست بـال و پـری به عـالـم بـالا نـمـیـکـشیم مجنون کشید رخت به صحرا ولیک ما دیوانه ایم و رخت به صحرا نمیکشیم آسوده خاطریم در این بوستان چو سرو بر دوش خـویش بـار تـمـنـا نمیکـشـیم ملک قناعت است از آن روبه دست ماست کزحد و مرز خویش برون پا نمیکشیم از من بـگـو نـگـار فسونکار شـهر را ما یـوسـفـیـم و نـاز زلـیـخـا نمیـکـشیـم دامن کـشـیـده ایـم ز دست کـسان ولـی دسـت طلب ز دامـن مـولا نـمـیکـشـیم در قـامت حـبـیـب قـیـامت نـهـفته است بـیـهـوده نـاز آن قـد و بـالا نـمی کشیم پـروانـه ایـم و طالب دلـدار یـکـدلـیــم ما نـاز شـمـع انـجـمـن آرا کـشـیده ایـم |